Xωρίς εναλλακτική πρόταση διακυβέρνησης.

Του Χρήστου Γιανναρά

Το είπαν πολλοί, όσο τα γεγονότα ήταν νωπά και οι εικόνες εναργείς: Mε την επίσκεψη Oμπάμα (15-16 Nοεμβρίου) η Eλλάδα έφερε στη διεθνή προφάνεια μια εικόνα ντροπής. Oχι φτώχειας (η φτώχεια δεν είναι ντροπή), ίσως ούτε και ανοργανωσιάς. Eικόνα πολιτικής ηγεσίας με πολύ χαμηλό επίπεδο ανθρώπινης καλλιέργειας. Mε συμπεριφορές που πρόδιδαν θλιβερό επαρχιωτισμό και προκαλούσαν

το γέλιο ή τον οίκτο.

Δεν είχε ξαναζήσει η ελληνική κοινωνία τέτοια διεθνοποιημένη από την τηλεοπτική εικόνα ντροπή, τέτοιο διασυρμό.

Eπαρχιωτικός μιμητισμός και ξιπασιά είναι, έτσι κι αλλιώς, όλο το σκηνικό του δημόσιου βίου μας – δεν φιλοδοξήσαμε ποτέ, στα διακόσια περίπου χρόνια της κρατικής μας ύπαρξης, να στήσουμε θεσμούς, λειτουργίες και πλαίσια σημειολογίας που να απηχούν τους δικούς μας ιστορικούς εθισμούς (ζωντανή παράδοση), τη δική μας ιεράρχηση αναγκών, τη δική μας αίσθηση του κάλλους. Oλα στη χώρα μας είναι αντιγραφή, συμπλεγματική μίμηση – από τα αρχιτεκτονήματά μας ώς τον κοινοβουλευτισμό μας και την οργάνωση κάθε δημόσιας λειτουργίας.

Tο προεδρικό μας μέγαρο, άλλοτε βασιλικό παλάτι, υποπλασία εν σμικρώ των Bερσαλλιών ή του Mπάκιγχαμ. Oι φουστανελάδες μας, με κωμικό στο μεσογειακό φως βηματισμό Γρεναδιέρων ή Πρώσσων λοφιοφόρων, ισορροπούν μετά βίας μεταξύ ατραξιόν για τουρίστες και φιοριτούρας εθνικοπατριωτικού ιδεολογήματος. Παρ’ όλα αυτά, με κατεστημένη και αυτονόητη πια αυτή τη νέκρα του συμπλεγματικού μιμητισμού, της ξιπασιάς του μειονεκτικού μεταπράτη, η ανθρώπινη (κατακτημένη) ποιότητα, ο βασισμένος στην αυτοσυνειδησία και στην καλλιέργεια αυτοσεβασμός, θα μπορούσαν να μαρτυρήσουν ταυτότητα, αυτοσυνειδησία ελληνική.

O πρόεδρος των HΠA, και στις προσφωνήσεις και στην ομιλία του, άψογος, αρχοντικός, ζεστός και ανθρώπινος, πρόσφερε σε μας τους Eλληνες ακροατές του και στο παγκόσμιο τηλεοπτικό κοινό, την ευγενική του αναφορά στο απώτερο παρελθόν των Eλλήνων. Eτσι όπως το σπούδασε στα περιώνυμα σχολεία της Δύσης: H «δημοκρατία», στρεβλά κατανοημένη από τον «Διαφωτισμό» –σαν κατασφάλιση και θωράκιση των «δικαιωμάτων του ατόμου», αποθέωση του ατομοκεντρισμού–, η ελευθερία, ανεμπόδιστη και απεριόριστη ευχέρεια ατομικών επιλογών, ο Παρθενώνας, ένα πρώιμο τεχνολογικό θαύμα εξισορρόπησης φερόντων στοιχείων του οικοδομήματος και φερομένων. Kανένα ερώτημα: γιατί τύπος και εικόνα της δημοκρατίας ένας ναός, γιατί κατόρθωμα αλήθειας το κάλλος: η «κατά λόγον» αρμονία και κοσμιότητα σχέσεων;

Aξίζει να διερωτηθούμε, τι θα απαντούσε στον πλανητάρχη και με θεατές ένα περίπου παγκόσμιο τηλεοπτικό κοινό, ο Γιάννης Tσαρούχης ή ο Δημήτρης Πικιώνης, ο Mάνος Xατζιδάκις ή ο Xρήστος Kαρούζος. Oχι βέβαια ότι θα αντέτασσαν αντίπαλες ή διδακτικών αξιώσεων προτάσεις σε ένα τέτοιο εγκώμιο της ελληνικότητας έστω ριζικά παραποιημένης – δεν θα υποβίβαζαν σε ιδεολογική τη διαφορά. Mάλλον θα υιοθετούσαν ως απάντηση ό,τι καλύτερο έχει παραγάγει η δυτική πρόσληψη του κλασικισμού: τη διαλογική ηρεμία και ευγένεια, την αρχοντιά στη στάση του σώματος και στις χειρονομίες. Kυρίως, το σπίθισμα της σωκρατικής ευφυΐας, που ξέρει να αποδίδει στον «αντίπαλο» τις αλήθειες που θα μπορούσε να έχει πει, αλλά τις αγνοούσε:

«Θαυμαστή η υπόμνηση, που από τα χείλη του προέδρου των HΠA προσλαμβάνει επικαιρική δυναμική με πανανθρώπινη εμβέλεια. Oτι η δημοκρατία, που σάρκωσαν κάποτε οι Eλληνες, δεν ήταν συνταγή, ήταν “κοινόν άθλημα” των πολιτών για να συγκροτήσουν την “πόλιν”. Aγώνισμα για την πραγμάτωση και φανέρωση του αληθούς, το απλώς χρήσιμο δεν τους αρκούσε. Kαι το αληθές, η αλήθεια για τους Eλληνες, δεν ήταν μια ιδεολογική ή χρηστική “ορθότητα”, ακολουθούμενη νομοτελειακά από τη στανική επιβολή της. Hταν η αρμονία και κοσμιότητα των “κατά λόγον” σχέσεων, σχέσεων που κάνουν το σύμπαν να είναι κόσμος - κόσμημα ευταξίας και κάλλους. H δημοκρατία χωρίς Παρθενώνα (ή, αργότερα, χωρίς Aγια-Σοφιά) είναι αδιανόητη για τον Eλληνα και κωμικό να λογαριάζεται για “δημοκρατία” η εξασφάλιση ωφελιμότητας με κωδικές συμβάσεις».

Kάπως έτσι θα μπρούσαμε να φανταστούμε τους «τελευταίους ελληνότατους» να αξιοποιούν την εκπληκτική ευκαιρία: Aπαντώντας και συγχαίροντας τον Oμπάμα, να ευαγγελιστούν ελληνικότητα σε παγκόσμια κλίμακα. Nα υποψιάσουν για το γεγονός ότι η δραματική αποτυχία του νεοπλάσματος της ατομοκεντρικής δημοκρατίας στις μέρες μας είναι τα επίχειρα της καπηλείας των θεσμών και του ονόματος της δημοκρατίας των Eλλήνων.

Oμως τέτοια ενδεχόμενα γεννιώνται πια μόνο στο όνειρο. H άμεση τηλεοπτική μετάδοση της επίσκεψης Oμπάμα στην Eλλάδα γεννούσε μόνο θλίψη, ντροπή, οργή. Oι άνθρωποι που τους έχουμε αναθέσει να προασπίζουν την αξιοπρέπεια, την ιστορία, τη διεθνή μας εικόνα, είναι οι πρώτοι που διασύρουν και γελοιοποιούν το ελληνικό όνομα στα μάτια όλων των λαών της γης.

Eιδικά ο πρωθυπουργός έδινε την εντύπωση ότι, επειδή στη χώρα μας το ανδρεϊκό «σύνταγμα» πρωθυπουργικής απολυταρχίας του επιτρέπει ψευδαισθήσεις παντοδυναμίας και επειδή ο ίδιος φαντασιώνεται ότι είναι «αντισυμβατικός», δηλαδή με πατέντα «προοδευτικός» ως αγραβάτωτος, μπορεί και στον πρόεδρο μιας άλλης χώρας να του μιλάει στον ενικό, να του δίνει χτυπηματάκια στην πλάτη σαν να ’ταν κολλητά φιλαράκια που ξαναβρίσκονται, να τον ακούει «αραχτός», κοιτάζοντας αλλού, με απόλυτη μπλαζέ δήθεν οικειότητα και βαριεστημάρα.

Kραύγαζε η εικόνα τον επαρχιώτικο ναρκισσισμό του «όλα επιτρέπονται στον ασίκη»: Nα φοράει μεν μαύρο κοστούμι και άσπρο πουκάμισο στο επίσημο δείπνο και σε περιβάλλον υποπλασίας του Mπάκιγχαμ, αλλά με ανοιχτά τα γιακαδάκια, σαν να ήθελε να πείσει το διεθνές κοινό ότι η αποφυγή της γραβάτας είναι πια ψυχαναγκαστική ιδέα και καταναγκαστική ενόρμηση (idée fixe) για «αριστερό» πρωθυπουργό εντολοδόχο των «Aγορών».

Tελικά η πιο μεγάλη απελπισία για τον Eλληνα πολίτη γεννιέται όχι από το σύμπτωμα ΣYPIZANEΛ και τη ραγδαία παρακμιακή μεταμόρφωση του Aλέξη Tσίπρα, αλλά από τη δραματική απουσία εναλλακτικής κυβερνητικής πρότασης. Tα πρόσωπα που έχουν αναλάβει να διαχειρίζονται την προς τα έξω εικόνα της N.Δ. (εκπρόσωπος Tύπου πρώην και νυν, κοινοβουλευτικοί εκπρόσωποι, οι συχνότερα αποστελλόμενοι στα κανάλια) γεννάνε την ίδια εικόνα ανεπάρκειας που εισπράττουμε και από το τρέχον κυβερνητικό κοκτέιλ. H Oικονομική «K» της περασμένης Kυριακής (20/11, πρώτη σελίδα) μάς θύμισε ότι τέσσερις φορές ώς τώρα θα μπορούσαμε να έχουμε τελειώσει με τα μνημόνια, τις τρεις τορπίλισε την απαλλαγή μας η N.Δ.

H κοινωνική ανευθυνότητα είναι ενδημική στο πολιτικό μας σύστημα.

Πηγή:  kathimerini.gr

Δημοσιεύτηκε 19 hours ago από τον χρήστη Σύνταγμα

Τι θα γίνει εάν ο Ερντογάν ανοίξει τα τουρκικά σύνορα;...

σύμφωνα με την γερμανική εφημερίδα Deutsche Welle... 

Το γερμανικό δίκτυο τονίζει ότι το σκηνικό είναι γνωστό. «Εάν ο τούρκος πρόεδρος ανοίξει τα σύνορα της χώρας του με τη Συρία και το Αιγαίο για τους πρόσφυγες θα...
επαναληφθούν οι σκηνές που εκτυλίχθηκαν πέρυσι. Οι πρόσφυγες θα μετακινηθούν μαζικά προς την Ευρώπη. Το πιθανότερο είναι να εγκλωβιστούν οι πρόσφυγες σε κάποιο ελληνικό νησί, αφού η συμφωνία επανεγκατάστασης σε άλλες χώρες της ΕΕ δεν εφαρμόζεται» αναφέρει χαρακτηριστικά.

Φυλάσσονται καλύτερα τα σύνορα

Παρόλα αυτά, όπως υπογραμμίζει, ο Άρνε Λιτς, ευρωβουλευτής του Σοσιαλδημοκρατικού κόμματος, που θεωρεί πολύ πιθανό να υλοποιήσει την απειλή του ο Ερντογάν, είναι της άποψης ότι «δεν μπορεί και δεν πρέπει να γίνει ένα 'ντιλ'. Δεν μπορούμε να πουλήσουμε όσο - όσο τα ανθρώπινα δικαιώματα για να μην βρεθούμε υπό πίεση στην Τουρκία». Αλλά ακόμη κι αν ο Ερντογάν ανοίξει τα σύνορά του προς την Ευρώπη η κατάσταση δεν θα είναι η ίδια όπως πριν από ένα χρόνο.

Ο βαλκανικός διάδρομος έχει κλείσει, η Βουλγαρία ελέγχει τα σύνορά της με την Τουρκία πολύ πιο αποτελεσματικά, το ΝΑΤΟ συνεχίζει τις περιπολίες στο Αιγαίο για να εξαρθρώσει διακινητές, η ευρωπαϊκή συνοριαφυλακή Frontex διαθέτει περισσότερα χρήματα, ανθρώπινο δυναμικό και υλική υποδομή και το πιο βασικό, σε πολλές χώρες της ΕΕ μεταξύ αυτών και στη Γερμανία υπάρχουν περισσότερες δυνατότητες υποδοχής προσφύγων, όπως υποστηρίζει η Μπάρμπαρα Λοχμπίχλερ, ευρωβουλευτής της Πρασίνων.

Από την άλλη πλευρά, εκφράζει την λύπη της που κάποιες χώρες της ΕΕ έχουν κλείσει τα σύνορα, ανάμεσά τους, ορισμένες μάλιστα με συρματόπλεγμα, όπως η Ουγγαρία στα σύνορά της με τη Σερβία. «Με άλλα λόγια ανεξέλεγκτες προσφυγικές ροές και από τη δική μας πλευρά δεν πρόκειται να υπάρξουν». Γεγονός που στην πράξη σημαίνει ότι η καταγγελία της συμφωνίας για τους πρόσφυγες δεν θα είχε πολύ σοβαρές επιπτώσεις στην ΕΕ, εντούτοις αυτό θα συμβεί λόγω της πολιτικής απομονωτισμού.

Οι μεγαλύτερες επιπτώσεις στην Ελλάδα

Αυτό βέβαια δεν ισχύει και για την Ελλάδα. Από την πλευρά του ο τούρκος πρόεδρος θα έχανε ένα στρατηγικό μέσο πίεσης που είναι η κατάργηση της βίζας για τούρκους πολίτες, την οποία θέλει να αποσπάσει από την ΕΕ όσο πιο γρήγορα γίνεται. Υπάρχει και η οικονομική πτυχή. Η Τουρκία εξάγει ένα μεγάλο τμήμα προϊόντων της στην ΕΕ, κυρίως στη Γερμανία, τη  Μ. Βρετανία, την Ιταλία και τη Γαλλία, ενώ εδώ και 20 χρόνια υπάρχει σε ισχύ τελωνιακή ένωση με την ΕΕ, ενώ ευρωπαϊκοί κολοσσοί επενδύουν δις ευρώ στην Τουρκία.

Παρόλα αυτά η ευρωβουλευτής των Πρασίνων Μπάρμπαρα Λοχμπίλντερ πιστεύει ότι θα πρέπει να λαμβάνονται σοβαρά υπόψη οι απειλές Ερντογάν, αν και «θα πρέπει να εντείνουμε την προσοχή μας και να αναρωτιόμαστε σε ποιον απευθύνεται όταν μιλά». Γιατί πολλές φορές μιλά προς την Ευρώπη για να τον ακούσουν οι οπαδοί του μέσα στη χώρα...
Deutsche Welle, ethnos.gr 

  

Φέτος για πρώτη φορά, η αμερικανικής προέλευσης «Μαύρη Παρασκευή» ή αλλιώς Black Friday ήρθε

Οι υπερπροσφορές ανακοινώνονται και ισχύουν για λίγες μόλις ώρες. Η αδρεναλίνη σκαρφαλώνει στα ύψη και η επιθυμία μας για την απόκτηση του πολυπόθητου προϊόντος που μόλις έχει λάβει μεγάλη έκπτωση, είναι ικανή να μας τρελάνει. 

και στην «στραγγαλισμένη» ελληνική αγορά, κυρίως από αλυσίδες καταστημάτων, με αποτέλεσμα ο κόσμος να ξεχυθεί στους δρόμους από νωρίς το πρωί για να προλάβει τις ανταγωνιστικές τιμές, λίγες μόλις μέρες πριν τις γιορτές.

Πραγματικές προσφορές ή επιτυχές μάρκετινγκ;

Ιδιαίτερα στην περίπτωση των ηλεκτρονικών συσκευών, οι αναλυτές συμβουλεύουν τους καταναλωτές πέρα από την τιμή των προϊόντων σε προσφορά, να ελέγχουν πάντα την παλαιότητα των μοντέλων που έχουν βάλει στο… μάτι. Δεν είναι λίγες άλλωστε οι περιπτώσεις, όπου καταστήματα ξεπουλούν όσο-όσο ξεπερασμένα προϊόντα που απλά δεν λένε να φύγουν από τις αποθήκες τους, ενώ άλλα χρησιμοποιούν τους γνωστούς «κράχτες» που περιορίζονται σε λίγα μόλις κομμάτια.

Υπό την πίεση όμως, της μιας και μοναδικής ημέρας προσφορών και σε συνδυασμό με τις κατακόκκινες ταμπέλες που φωνάζουν 50%, δημιουργείται στον καταναλωτή μια ακατανίκητη «δίψα» για αγορά αντίστοιχη με τον εθισμό στο αλκοόλ και τις ναρκωτικές ουσίες, υπογραμμίζουν αμερικανοί επιστήμονες.

«Στην πραγματικότητα η απόφαση μιας αγοράς λαμβάνεται μέσα σε κλάσματα δευτερολέπτου, χωρίς ιδιαίτερη λογική» εξηγεί η δρ ΚεονΓιάνγκ Όου, από το Πολιτειακό Πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης, στο Μπάφαλο, η οποία ειδικεύεται στο νευρομάρκετινγκ – έναν ανερχόμενο τομέα μελέτης της καταναλωτικής συμπεριφοράς με τη βοήθεια των νευροεπιστημών.

«Όταν βγαίνουμε για ψώνια σε περιόδους υπερπροσφορών, συνήθως τείνουμε να αντιδρούμε αυθόρμητα με αποτέλεσμα να μην ζυγίζουμε το αποτέλεσμα των πράξεών μας ή να μελετούμε ιδιαίτερα την ποιότητα ή την παλαιότητα του προϊόντος σε προσφορά. Άρα οι περισσότερες αποφάσεις μας λαμβάνονται στιγμιαία» αναφέρει η ειδικός.

Σύμφωνα με την ίδια, στη θέα μιας δελεαστικής προσφοράς, αφήνουμε πίσω τον «μετρημένο» τρόπο σκέψης που ακολουθούμε συνήθως π.χ. στον χώρο εργασίας μας, ακριβώς επειδή πρόκειται περισσότερο για αποφάσεις με συναισθηματικό υπόβαθρο, οι οποίες λαμβάνονται υποσυνείδητα.

Το «κυνήγι» και ο εθισμός

«Την στιγμή που αποφασίζουμε να αγοράσουμε κάτι, αισθανόμαστε όμορφα και υπάρχει μια έξαψη θετικών συναισθημάτων. Όμως αργότερα, όπως ακριβώς συμβαίνει και στην περίπτωση του αλκοολισμού ή του εθισμού σε ναρκωτικές ουσίες, μας κατακλύζουν έντονα συναισθήματα ενοχής τα οποία δύσκολα μπορούμε να υπερνικήσουμε» αναφέρει από την πλευρά της η δρ Κιτ Γιάροου, ψυχολόγος με εξειδίκευση στις καταναλωτικές συμπεριφορές και ομότιμη καθηγήτρια στο Πανεπιστήμιο Γκόντεν Γκέιτ, στο Σαν Φρανσίσκο. «Κάπως έτσι δημιουργείται ο καταναλωτικός εθισμός, καθώς μας γεννιέται η ανάγκη να βιώσουμε εκ νέου περισσότερη ικανοποίηση».

Υπάρχει βέβαια και η θεωρία του «κυνηγιού», πίσω από την ικανοποίηση που μας χαρίζουν τα ψώνια. Η είσοδος στο αγαπημένο μας κατάστημα, ακόμα και αν αυτό είναι διαδικτυακό, σύμφωνα με τους επιστήμονες σηματοδοτεί για τον οργανισμό μας την έκκριση μεγαλύτερων ποσοτήτων ντοπαμίνης – του νευροδιαβιβαστή που σχετίζεται με τα κέντρα ικανοποίησης και ανταμοιβής του εγκεφάλου.

«Τα ψώνια είναι σαν το κυνήγι του θησαυρού» υποστηρίζει ο Ντάρεν Μπρίτζερ, από την λονδρέζικη συμβουλευτική εταιρεία νευρομάρκετινγκ, Neurostrata. «Η φάση της αναζήτησης είναι από μόνη της μια διαδικασία που μας προσφέρει κίνητρο».

«Οι περισσότεροι καταναλωτές αποφασίζουν αν θα αγοράσουν κάτι ή όχι, μέσα σε κλάσματα του δευτερολέπτου» τονίζει η δρ Όου. «Κατά τη διάρκεια του καταναλωτικού αυτού “ξεσπάσματος” η κορύφωση των εγκεφαλικών κυμάτων αποκαλύπτει το “συναισθηματικό δέσιμο” που μπορεί να έχει κάποιος με ένα συγκεκριμένο προϊόν».

Τις περισσότερες φορές, αυτές οι παρορμήσεις ενεργοποιούνται βάσει προηγούμενων εμπειριών π.χ. με συγκεκριμένες εταιρείες – γεγονός που κατά τους ειδικούς αποτελεί το μυστικό του αποτελεσματικού μάρκετινγκ –, ή μέσω του εντοπισμού πολυπόθητων προϊόντων που έχουν καταγραφεί στην λίστα των επιθυμιών μας.  «Η όλη διαδικασία μάλιστα δεν ξεκινάει από την στιγμή που θα μπούμε σε ένα κατάστημα, αλλά ήδη από τη στιγμή θα γεννηθεί η ιδέα της πράξης μας. Άρα δεν διαφέρει και πολύ από την ιδέα ενός ποτού» προσθέτει η δρ Όου.

Ο φόβος ότι θα χάσουμε μια φοβερή προσφορά, μας βάζει κατά τους ειδικούς σε μια ανταγωνιστική διάθεση, γεγονός που δυσκολεύει τρομερά τον έλεγχο των παρορμητικών αγορών - ιδιαίτερα στην ιδέα ότι κάποιος άλλος μπορεί να την προλάβει αντί για εμάς. Στο εξωτερικό μάλιστα, κατά την περίοδο του Black Friday καταγράφονται αρκετά περιστατικά τσακωμών ή ακόμα και καυγάδων σε καταστήματα μεταξύ πελατών.

«Η αυθόρμητη υπερδιέγερση που παρατηρείται σε περιόδους εκπτώσεων, είχε σχεδιαστεί από τη φύση ώστε να μας προστατεύει από τις αρκούδες και όχι από άλλους καταναλωτές» λέει χαριτολογώντας η δρ Γιάροου. «Ο λόγος για τον οποίο η συγκεκριμένη αντίδραση είναι τόσο δυνατή και η επιθυμία πραγματικά ακατανίκητη, είναι γιατί δεν υποβάλλεται σε περαιτέρω ανάλυση από εμάς τους ίδιους».  

Ειρήνη Βενιού

Πηγή:  tovima.gr

 Σύνταγμα

Οι γελοιογραφίες της ημέρας!

sak tsak

Έρμη πατρίδα!

γραφει ο απομαχος αρισταρχος

Αρχίζει να ξεκαθαρίζει το τοπίο και να φαίνονται οι προθέσεις όλων αυτών που εξυφάνθηκαν το σημερινό μας χάλι. Πρώτα η εκτός Ελληνικής τροχιάς αλλαγή του πολιτικού σκηνικού μετά την μεταπολίτευση. Και ήταν, μα το Θεό τόσο εύκολη, με μόνο τρεις λέξεις κλεμμένες από τη Γαλλική επανάσταση “εδώ και τώρα” .

Έτσι άρχισε η Ελληνική άνοιξη με αποκορύφωμα το χρηματιστήριο. Κάτι που βλέπαμε μονάχα σε ταινίες. Η φτώχεια, η ανέχεια πέρασαν πίσω. Τώρα είχαμε λεφτά. Αγοράζαμε αυτοκίνητα, σπίτια, εξοχικά. Και… δουλεύαμε, ώρες ατέλειωτες!

Ύστερα έφτασε η ώρα της πληρωμής, η του διά ταύτα! Μαθητευόμενοι κουρείς! Το ψαλίδι έκοβε ότι έπιανε και… ρημάξανε τον τόπο, και τους είπαμε πολιτικούς. Και έβαλαν τραμπούκους να λέμε πως φταίμε εμείς για να νιώσουμε ενοχή. Και δούλεψαν με τέχνη να μείνουμε απαθείς.

Σήμερα φάνηκε όλη η απάτη. Οι παραπεταμένοι Αλβανοί με αυτόν τον Γενίτσαρο Ράμα μας απειλούν. Ο Έρντο-Σουλτάν απαιτεί εδώ και τώρα μισό Αιγαίο, Θράκη και Κόσσοβο!

Άλλος παιδιά; Η Ελλάς διαμοιράζεται! Και είναι εδώ.  Άϊντε ρε ντερβίσια αν τα έργα σας είναι μεγαλύτερα από το στόμα σας,   εδώ είμαστε. Ποιο να φοβηθούμε εσάς;

Δε ξέρω τι έχει κατά νου ο Αλέξης, ο Κούλης ή η Φώφη. Αλλά, εδώ και όσο ζούμε και αναπνέουμε η χώρα ούτε εκχωρείται, ούτε εκβιάζεται. Αρκετά! Σκυλιά της ευκαιρίας στην άκρη. Αν μας πληγώσετε θα μετανιώσετε και αν μας πικράνετε θα πικραθείτε! Ίσως και να μη ξέρετε τι θα πει Έλληνας αλλά αυτή την κακιά στιγμή μην ενοχλείτε. Ο Έλληνας τρελαίνεται!

Η οργή και το μίσος βρίσκονται σε κόκκινο, αγρυπνάτε! Σ’ αυτό τον τόπο επενδύσαμε με αίμα, εδώ σκυλιάσαμε τα σκυλιά του Γ’ Ράϊχ. Θα κωλώσουμε στις έχιδνες του Δ’ και συγκεκαλυμμένου Ράϊχ;

Έλληνες αγρυπνάτε, ούτε σπιθαμή από τα ιερά χώματα, κι από κανένα. Ελλάδα και τρούλος της ορθοδοξίας για πάντα!

aienaristeyein

ΜΙΧΑΛΗΣ ΧΑΡΑΛΑΜΠΙΔΗΣ - ΣΥΜΒΟΛΑ ΚΑΙ ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΒΑΡΒΑΡΟΤΗΤΑΣ ΟΝΟΜΑΖΟΝΤΑΙ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΕΣ ΔΙΑΔΡΟΜΕΣ

Στο βιβλίο  «Το Μικρά Ασία Ενώνει- Το Τουρκία εκβαρβαρίζει ,2011» καθώς και

 στο «ΑΝΑΣΤΗΛΩΣΗ- Ο Τουρισμός ως πολιτιστική οικονομία, 2015» αναφέρομαι

 στην εγκληματική και ληστρική οικογένεια του Αλή και των αιμοσταγών γιών του.

 Πασάς της Τρίπολης ο ένας από αυτούς. Η Katherina Philippa Brachen 

στο βιβλίο της «Κυνηγοί αρχαιοτήτων στην Ελλάδα 1800-1830» γράφει για τον

 Αλή Πασά. Οι σύγχρονοί του τον ονόμαζαν «τερατώδες γέννημα του δεσποτισμού».

Αυτά τα σύμβολα της βαρβαρότητας, η πολιτιστική χούντα της μεταπολίτευσης

 τα ονομάζει, τα εντάσσει σε πολιτιστικές διαδρομές.

Το να λατρεύεις τον Κεμάλ πασά, τον Αλή πασά, τους σφαγείς γιούς του και τους

 σφαγείς της Σμύρνης, όχι μόνο δεν έχει σχέση με την ελληνικότητα, το

 ελληνικό φαντασιακό, αλλά είναι απάνθρωπο.

Όταν μάλιστα αυτήν την λατρεία την προωθούν, την καλλιεργούν ελληνικοί

 κρατικοί θεσμοί ή πραιτωριανά ποντικάκια εγκατεστημένα στους θεσμούς, τότε

 προκύπτουν άλλα ζητήματα. Αναφέρομαι σε αυτά στο «Ελληνική Πολιτική

 Παιδεία». Η ανάλυση για το κράτος.

Τι λέει η αντιπολίτευση γι’ αυτές τις ανατριχιαστικές κωμικότητες; Μήπως ο

 πατέρας Μητσοτάκης πρέπει να κάνει ένα μάθημα στον Κυριάκο για τον

 αλβανικό φασισμό. Ο Γιωργάκης και αγνοούσε και δεν σεβάστηκε την κληρονομιά

 για την Ήπειρο αυτού που φέρει το όνομά του, του Γεωργίου Παπανδρέου.

 Του γέρου της Δημοκρατίας.

Τι λένε τα παιδιά των Σύριζα - Ανέλ;

Η νέα υπουργός Πολιτισμού Λυδία Κονιόρδου; Θα ανεβάσουμε στο ιερό θέατρο

 της Δωδώνης* έργο για τον Αλή; Ή θα το κάνουμε στάβλο αλόγων και καμήλων,

 όπως ήταν το Ηρώδειο την περίοδο της τουρκοκρατίας αλβανοκρατίας. Λίγη

 σοβαρότητα και ευθύνη δεν κάνουν κακό. Άς σταματήσουμε εδώ.   

*επισκεφτείτε την έκθεση στο Μουσείο της Ακρόπολης.

Από βαθύ πηγάδι χωρίς σκάλα δε… βγαίνεις!...

«Μας θυμίζει» ο Καθηγητής Γιώργος Πιπερόπουλος
Κάθε φορά που ακούω ότι τον επόμενο χρόνο «βγαίνουμε στις αγορές»(σήμερα αυτό σημαίνει το 2017) ανατριχιάζω όχι από εθνική περηφάνεια, συγκίνηση, ή φόβο αλλά από αηδία και θυμό καθώς προσβάλλεται η νοημοσύνη και η μνήμη μου!..

*********************************

Έγραψα τον Μάη του 2013... Μια εκπληκτικής αξίας ‘κασέτα’ για όλους όσους μας Κυβερνούν ορατοί (και όσους προσδιορίζουν τις τύχες μας…αόρατοι) πιπιλίζουν ‘υπεύθυνα χείλη’ (τρομάρα μας) και κάποιοι αφοσιωμένοι στο ‘λειτούργημαά’ της ενημέρωσης δημοσιογράφοι (τους λένε και αργυρώνητους διαμορφωτές της ‘κοινής γνώμης’)…

Τρεις Μάηδες πριν τον φετινό ακούσαμε αυτήν την ‘κασέτα’ από Πρωθυπουργικά και Υπουργικά χείλη και από δημοσιογραφικά ‘παπαγαλάκια…’ που έλεγαν:

Διαλέγουμε: ή τρόικα, ή "ανεξέλεγκτη πτώχευση" με επιστροφή στη δραχμή και καταποντισμό των Ελλήνων σε ανεργία, απώλεια μισθών και συντάξεων, πείνα και Εθνική απαξίωση…

Και συνέχιζαν στην επωδό:
Το 2011 ‘βγαίνουμε ξανά στις αγορές’ αρχίζει να φαίνεται πρωτογενές πλεόνασμα και η ανάκαμψη γίνεται πραγματικότητα!

Ήταν το καλοκαίρι του 2010, και η τότε Κυβέρνηση του κ Παπανδρέου και ο τότε Υπουργός Οικονομικών κ Παπακωνσταντίνου μας οδηγούσαν σε αυτό που τα συνεργαζόμενα ‘παπαγαλάκι’ των ΜΜΕ αποκαλούσαν Εθνικό τούνελ, υποχρεωτική δοκιμασία για τον ελληνικό Λαό, που κατά τη γνωστή και ιστορικής αξίας πλέον ρήση του κ Πάγκαλου ‘μαζί τα είχαμε φάει και είχε έρθει η ώρα της…πληρωμής του λογαριασμού στους δανειστές μας!’

Μετά, αφού μας έμπασαν για τα καλά στο συγκεκριμένο ‘τούνελ’ πληρωμής των δανεικών ΔΕΝ ήρθε η ανάκαμψη, ΔΕΝ φαινόταν φως στην άκρη του τούνελ (όπως έλεγε επί σειρά ετών η εκπομπή της κ Νικολούλη) αλλά ήρθε η Συγκυβέρνηση των κκ Παπανδρέου, Σαμαρά και Καρατζαφέρη…

Έγραψε σε twit ο κ o James McIntosh των «Financial Times» τον Ιούνιο του 2012 μια πικρή αλήθεια που απέδωσε στον Οίκο JP Morgan-Chase:

«Από τα 410 δισ. που ‘‘δανείστηκαν ή διέγραψαν’’ οι Ελληνικές Κυβερνήσεις από το καλοκαίρι του 2010 μόνο 15 δισ. ευρώ διοχετεύθηκαν στην Ελληνική Οικονομία, ενώ τα υπόλοιπα πήγαν στους ‘‘δανειστές’’ μας!…»
Δείτε το για να μην νομίσετε ότι σας… παραμυθιάζω:


Στη συνέχεια και εντελώς σιωπηλά "χάθηκαν" από το πολιτικό μας προσκήνιο οι κκ Παπανδρέου, Παπαδήμος, Παπακωνσταντίνου και τώρα πια έχουμε Σαμαρά, Βενιζέλο, Κουβέλη και τσάρο της Εθνικής μας Οικονομίας τον κ Στουρνάρα…

Η κασέτα ότι έρχεται ΑΝΑΚΑΜΨΗ, ότι αρχίζει να φαίνεται φως στην άκρη του τούνελ, ότι τα απίστευτα βάσανά μας τελειώνουν συνέχισε να παίζει και το 2011 και το 2012 και συνεχίζει ακόμα πιο δυνατά το 2013…
Ρίξτε μια ματιά… 

ΣΤΑΘΕΡΟΠΟΙΗΣΗ και ΑΝΑΚΑΜΨΗ μέσα στο 2014 βλέπει ο ‘πρώτος’ Πρωθυπουργός κ Σαμαράς, συμφωνεί ο ‘δεύτερος’ Πρωθυπουργός κ Βενιζέλος, και εγκρίνει ο ‘τρίτος’ Πρωθυπουργός κ Κουβέλης ενώ ο ΥΠΟΙΚ κ Στουρνάρας είπε Πέμπτη 9 Μαΐου 2013:

«Ελπίζω και εμείς να έχουμε την καλή τύχη που είχε η Πορτογαλία και η Ιρλανδία, που αρχίζουν και βγαίνουν στις αγορές με επιτόκια κάτω του 6%», σε συνέντευξη που παραχώρησε το πρωί στη ΝΕΤ. «Εγώ αυτό το βλέπω προς το τέλος του 2014… όταν θα έχουμε πετύχει ποιοτικό πρωτογενές πλεόνασμα και ανάπτυξη», πρόσθεσε.

Στο μεταξύ η ανεργία καλπάζει σε πρωτόγνωρα επίπεδα, οι μισθοί και οι συντάξεις περικόπτονται ΔΡΑΜΑΤΙΚΑ, μικρό-μεσαίες επιχειρήσεις βάζουν λουκέτα κατά δεκάδες χιλιάδες ετησίως, Το Δημόσιο και αδυνατεί και αρνείται να πληρώσει αυτά που χρωστά, οι αυτοκτονίες έγιναν πλέον καθημερινά επαναλαμβανόμενο φαινόμενο, τα συσσίτια έχουν συνεχώς αυξανόμενες ουρές, τα χαμόγελα χάθηκαν από τα χείλη των Ελλήνων και η ΕΘΝΙΚΗ ΑΠΑΞΙΩΣΗ είναι οδυνηρή πραγματικότητα…

Πριν απαξιωθεί και ως διεθνές στέλεχος και ως άτομο ο τότε Γενικός Διευθυντής του ΔΝΤ κ Ντομινίκ Στράους Καν (που μετά…αθωώθηκε) είπε δημοσίως ότι:
«Οι Έλληνες είναι χωμένοι σε βαθειά…σκ@τ@!…»

Μήπως ‘ήξερε’ ο κ Ντομινίκ Στράους Καν ότι Ελλάδα και Έλληνες ΔΕΝ βρισκόμαστε σε τούνελ ούτε ‘λαγούμι’ αλλά σε ΠΗΓΑΔΙ με ‘σκ@τ@’ και ΔΕΝ διαθέτουμε σκάλα 

σωτηρίας;

kostasxan

Σχέση οδοιπόρου προς συνοδοιπόρο στην έρημο του σκότους.

 .

Το χέρι που σκοτώνει θα σηκώσει τον πεσμένο,

τα χείλια που προφέρουν κατάρες

θα αρχίσουν να προσεύχονται.

Η καρδιά που μισεί θα μάθει το μυστήριο να συμπάσχει

ως αποτέλεσμα μιας βαθύτερης κατανόησης

της σχέσης του ανθρώπου με τον αδελφό του˙

σχέση οδοιπόρου προς συνοδοιπόρο

στην έρημο του σκότους. 

Υπάρχουν πολλοί οι οποίοι έχουν συναίσθηση του «μυστικού δεσμού» που ενώνει όχι απλά όλους τους ανθρώπους σε αδελφότητα, αλλά όλα τα στοιχεία του Σύμπαντος σε Ενότητα. Οι άνθρωποι αυτοί έχουν χάσει την αίσθηση της χωριστικότητας και των κεχωρισμένων ενδιαφερόντων που χαρακτηρίζει τον μέσο αισθητικό άνθρωπο του οποίου η συνειδητότητα και οι επιθυμίες δεν εκτείνονται πέρα από τις δικές τους σαρκικές τέρψεις. Αν και ακόμα εγκλεισμένοι μέσα στο θνητό τους σώμα καταφέρνουν πρόσκαιρα να λυτρώνονται από τους τοίχους της φυλακής τους και να χλευάζουν τις σιδερένιες μπάρες τους, διαφεύγοντας στον αόρατο κόσμο της ψυχής, εξερευνώντας τα θαύματά της κι ερχόμενοι σε συνειδητή επικοινωνία με άλλες παρόμοια απελευθερωμένες ψυχές.

Και εκεί, όπως έγραψε ο ιδεαλιστής Άγγλος ποιητής Rupert Brooke, μπορούν:

“Να αφιερώνουν σε αγνή συνδιαλλαγή την αιώνια ημέρα τους

να σκέφτονται όλοι σε όλους, άμεσα σοφοί

να μαθαίνουν όλα όσα στερήθηκαν πρίν

να ακούν, να γνωρίζουν και να λένε

τι αυτό το πολυτάραχο σώμα αρνείται,

να αισθάνονται αυτούς που έχουν απλώσει τα χέρια τους και ψάχνουν˙

και να βλέπουν όχι πλέον τυφλωμένοι από τα μάτια τους”

Αλλά, πόσο λίγοι δυστυχώς είναι εκείνοι που γνωρίζουν το “βάπτισμα του πυρός”, την Μύησή του και την εισδοχή στο κεντρικό Πνεύμα.  Η «ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ», μια ελληνική λέξη η οποία σημαίνει το γύμνωμα, το σκίσιμο των πέπλων τα οποία εμποδίζουν την αντίληψή μας για την Απόλυτη Αλήθεια συμβαίνει μόνον στους ακούραστους, επίμονους κι ασυμβίβαστους εργάτες του Φωτός.  Ο Απόστολος Παύλος μιλά για την επίτευξη της ανώτερης κατάστασης να ατενίζεις τη Θεία Δόξα με ακάλυπτο πρόσωπο, ανακλώντας την ως καθρέπτης, και γενόμενος διάφανος μέσα της σε διαρκώς αυξανόμενο βαθμό (Προς Κορ., iii, 18). Όποιος μπορεί συνεπώς να ατενίσει και να ανακλάσει τη γυμνή, ακάλυπτη ζώσα Αλήθεια, πρέπει ο ίδιος να την προβάλει στο απογυμνωμένο από όλα τα σκοτεινά πέπλα της αίσθησης, του συναισθήματος, της επιθυμίας και της σκέψης, πνεύμα του. Πρέπει να είναι, όπως το θέτει η Βιβλική Αποκάλυψη “πνεύμα της ημέρας του Κυρίου” – η «ημέρα» υπονοεί συνειδητότητα στο πνεύμα όπως η «νύχτα» υπονοεί την αναπόφευκτη αγνωσία κάθε κατώτερης μορφής συνειδητής ικανότητας.

Από την Ανατολή στη Δύση η ψυχή ταξιδεύει.

Σε πολλές πικρές πηγές τον πυρετό της σβήνει.

Σταματά σε περίεργα πανδοχεία στο δρόμο να αναπαυτεί,

αναλαμβάνει το φορτίο της, και επώδυνα βαδίζει

πίσω στην Ανατολή.

 Συνοδοιπόροι είμαστε με τον ίδιο προορισμό...

 

nekthl.blogspot

 

Όταν αρχίζεις να μαθαίνεις τον εαυτό σου

Όταν παρατηρείς τον ίδιο σου το νου, εκεί τα βρίσκεις όλα.Όταν, λοιπόν, ξεκινάς το ταξίδι τού «γνώθι σ’ αυτόν», όταν αρχίζεις
να μαθαίνεις τον εαυτό σου, τα βιβλία δεν παίζουν σημαντικό ρόλο.Είναι σαν να μπαίνεις σε μια παράξενη χώρα όπου αρχίζεις να ανακαλύπτεις καινούργια πράγματα, αλλά, βλέπετε, όλο αυτό καταστρέφεται αν δώσεις μεγάλη σημασία στον εαυτό σου. Από τη στιγμή που θα πεις «το ’χω βρει, το ξέρω, είμαι σπουδαίος άνθρωπος επειδή ανακάλυψα ετούτο ή εκείνο», είσαι χαμένος. Αν πρόκειται να κάνεις κάποιο μεγάλο ταξίδι, πρέπει να κουβαλάς πολύ λίγα πράγματα. Αν θέλεις να σκαρφαλώσεις σε μεγάλο ύψος, δεν πρέπει να είσαι φορτωμένος.

Κρισναμούρτι "Η αίσθηση της ευτυχίας"

Απέναντι Όχθη

Σερβία: Οι Τζιχαντιστές που επιστρέφουν καλύπτονται με ‘πιστοποιητικά σχολικής εκπαίδευσης’

Εξτρεμιστές από τη Σερβία, που πήγανε στο Ιράκ και τη Συρία, επιστρέφουν, τώρα, με έγγραφα  που δείχνουν ότι μετέβησαν εκεί για να αποκτήσουν πιστοποιητικά εκπαίδευσης, προκειμένου να αποφύγουν ποινές φυλάκισης, βάσει του νέου νόμου στη Σερβία, που αναφέρεται σε συμμετοχή σε πολέμους στο εξωτερικό.

Αυτό σημειώνει η εφημερίδα ‘Politika’ της Σερβίας, μια πληροφορία που επιβεβαίωσε και ο Ιγκόρ Μπέτσιτς, πρόεδρος των Υπηρεσιών Ασφαλείας Ελέγχου, ο οποίος ανέφερε ότι 11 τζιχαντιστές που επέστρεψαν πρόσφατα από την πρώτη γραμμή των χωρών αυτών, φέρουν τα έγγραφα αυτά.

«Έχουμε γνώση των δραστηριοτήτων τους εκεί που πήγαν. Έχουν φέρει έγγραφα που δείχνουν ότι μετέβησαν στις εμπόλεμες χώρες με το πρόσχημα της εκπαίδευσης. Ξέρουμε ότι ήταν στα πεδία των μαχών, αλλά μέσω της δικαστικής διαδικασίας είναι πολύ δύσκολο να αποδειχθεί», είπε ο Μπέτσιτς.

Ο νόμος προβλέπει για εκείνους που μεταβαίνουν στο εξωτερικό για να εμπλακούν σε πολέμους, ποινές  από έξι μήνες έως πέντε χρόνια στη φυλακή.

Η συμμετοχή σε τρομοκρατικές ομάδες επιφυλάσσει ποινή έως 8 έτη στη φυλακή και για εκείνους που διοργανώνουν και προσλαμβάνουν μαχητές προβλέπεται ποινή φυλάκισης έως 10 χρόνια, σημειώνει το δημοσίευμα.

echedoros-a.