Εάν δείξετε λίγη προσοχή, είναι τόσο φανερό..θα το δείτε!
Τί σκέψεις προηγούνται πριν κάνετε την οποιαδήποτε κίνηση? Σκεφτείτε πώς μιλάτε και πώς συμπεριφέρεται το σώμα σας, όταν είστε καλοδιάθετοι και σκεφτείτε αμέσως μετά τον τρόπο που περπατάτε, όταν πηγαίνετε στην δουλειά το πρωί , και δεν είστε και στα καλύτερά σας… Είστε άκαμπτοι, βιάζεστε, και κοιτάτε μόνο μπροστά ή καλύτερα μόνο εκεί που θέλετε εσείς. Λένε ότι η υπέρτατη μορφή της δυστυχίας είναι η αυτό-ενασχόληση. Παρατηρήστε πώς βάζετε το σώμα σας σε άμυνα, όταν αισθάνεστε στενοχωρημένοι ή θυμωμένοι. Για σκεφτείτε λιγάκι..μήπως γέρνετε το κεφάλι και το στηρίζετε με το χέρι. Η μήπως στέκεστε με τα χέρια σταυρωμένα?
Δείτε τώρα πόσο ζεστοί, ανοιχτοί και φιλικοί είστε όταν είστε γεμάτοι αισιοδοξία και θετικές σκέψεις. Το σώμα σας χαμογελάει μαζί με εσάς και κάθε σας κύτταρο συνεργάζεται ευνοϊκά προς μια θετική πορεία και στάση ζωής. Η στάση του σώματος είναι πιο όμορφη, η ομιλία ήρεμη, τα μάτια σας είναι πιο λαμπερά και ζεστά..
Ο άνθρωπος δεν είναι μηχανή. Μια μηχανή έχει εξαρτήματα, ενώ ένας οργανισμός, όπως ο ανθρώπινος έχει μέλη. Αν αποσυναρμολογήσεις μια μηχανή και την φτιάξεις ξανά από την αρχή δεν συμβαίνει τίποτε. Ένας ανθρώπινος οργανισμός όμως είναι κάτι πολύ περισσότερο από το άθροισμα των μελών του.
Μια σκέψη, ένα συναίσθημα, πυροδοτεί μια συμπεριφορά. Ξέρετε πού καταλήγουν τα συναισθήματα όταν δεν εκφράζονται? Στο στομάχι. Το στομάχι είναι η μόνη κοιλότητα που μπορούν να ‘κρυφτούν’ τα συναισθήματά. Όταν είμαστε πια ‘σκασμένοι’ από λύπη, θυμό, απογοήτευση αλλά και από χαρά ακόμη και γέλιο τείνουμε να αναπνέουμε βαριά, ρηχά. Αναπνέουμε με το ζόρι γιατί τα συναισθήματά μας δεν έχουν εκφραστεί. Έχουν καταπιεστεί στο στομάχι μας και έχουν καταλάβει όλον τον ζωτικό του χώρο.
Στην συνέχεια δεν χωνεύουμε καλά, δεν τρώμε καλά, γιατί τα συναισθήματά που τρύπωσαν εκεί είναι ‘αχώνευτα’. Ακόμη και το γέλιο που δεν ακούστηκε καταλαμβάνει χώρο στο στομάχι μας και ο αέρας της αναπνοής μας λιγοστεύει. Τα δάκρυα που δεν φάνηκαν στα μάτια, τώρα ψάχνουν ένα δωματιάκι στο στομάχι.
Προσέξτε όμως, μην πέφτετε στην παγίδα ότι πεινάτε και ότι κάτι πρέπει να φάτε. Είναι συναισθήματα και όχι τροφή , που θέλουν να τρυπώσουν στο στομάχι για να κρυφτούν, επειδή κουράστηκαν να τα αναμασάτε σαν μηρυκαστικό. Θέλουν πια να απελευθερώσουν την ενέργειά τους και να εκφραστούν. Zαλίστηκαν, έχασαν το νόημά τους…
Ποιο είναι το αποτέλεσμα? Το σώμα βαραίνει..κόβεται στα δύο. Το πάνω μέρος και το κάτω μέρος. Δεν ευχαριστιέστε τίποτε πια. Ούτε ένα απλό περπάτημα.
Έχει χάσει την ενότητα του.
Δείτε την κοιλίτσα του μωρού. Κάθε παιδί όταν γεννιέται αναπνέει από την κοιλιά. Η κοιλιά ανεβοκατεβαίνει και όχι το στήθος, όπως στους μεγάλους. Αυτό συμβαίνει γιατί το μωρό δεν έχει ‘κρύψει’ τα συναισθήματά του στο στομάχι του. Άρα έχει άπλετο χώρο και κενό για να αναπνεύσει βαθιά. Αυτή η κενότητα δίνει μια ομορφιά στο σώμα.
Το χωρισμένο στα δύο σώμα ψάχνει και πάλι την ενότητα. Το στομάχι θα πρέπει να καθαριστεί πλήρως. Να μην κουβαλάει συναισθήματα και ανείπωτες κουβέντες. Μόλις συμβεί αυτό θα δείτε ξαφνικά και με έναν μαγικό τρόπο να αναπνέετε και πάλι βαθιά. Να απολαμβάνετε κάθε μικρή κίνηση και κάθε σημείο του σώματός σας. Ακόμη και αν πάσχετε από δυσκοιλιότητα, αυτή θα εξαφανιστεί, γιατί το στομάχι θα είναι ελεύθερο να κινηθεί.
Ο νους και το σώμα δεν είναι παρά το ίδιο ακριβώς πράγμα. Είναι ένα. Το σώμα σας δεν είναι παρά ένα ψυχοσωματικό φαινόμενο. Εάν καταπιέζετε κάτι στο μυαλό σας, το σώμα αυτομάτως θα μπει σε μια διαδικασία καταστολής. Εάν απελευθερώσετε κάτι, αμέσως το ίδιο θα κάνει και το σώμα.
Θα πρέπει να υπάρχει ένα είδος φιλίας και βαθύτερα ακόμη αγάπης και αποδοχής του νου με το σώμα. Μόνο έτσι θα υπάρξει υγιή συνεργασία προς μια ποιοτική ζωή. Με αποδοχή και αγάπη. Μιλήστε του.
Ευχαριστείστε το σώμα σας που τόσα χρόνια σας υπηρετεί και …απλώς διευκολύνετε την συνεργασία με τον νου!
diatrofi
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου